Kariera czy pracoholizm?

Pracoholizm to uzależnienie od wykonywanej pracy, skutkujące zburzeniem równowagi w życiu rodzinnym danej jednostki. Pracoholizm dotyczy zwykle osób pilnych, perfekcyjnych, ale niepewnych siebie, nieśmiałych i niedowartościowanych. Pracoholikami są zazwyczaj osoby ambitne, lubiące rywalizować i wygrywać. Stawiają sobie wysoko poprzeczkę i za wszelką cenę dążą do osiągnięcia sukcesu oraz prestiżu społecznego. Pomiędzy karierą zawodową a pracoholizmem często istnieje bardzo cienka granica.

1. Robienie kariery

Większość ludzi planuje sobie własną drogę życiową i ma indywidualny koncept na zawodowy sukces. Każdy spełnia swoje zawodowe dążenia w indywidualnym tempie. Są tacy, którzy wpadają w wir pracy oczekując szybkiego awansu, a są i tacy, którzy cierpliwie czekają na to, co zgotuje im los. Co napędza człowieka do robienia kariery?

Kariera zawodowa pozwala człowiekowi osiągnąć trzy podstawowe potrzeby, stanowiące motywację do działania. Są to: pieniądze, władza oraz status społeczny. Wszystkie te elementy składają się na życiowy sukces. Karierowicz jednak nie zna granicy i hamulca w dążeniu do wyznaczonego sobie celu. Im większy sukces osiągnie, tym bardziej rośnie jego apetyt na karierę. Stąd często bardzo prosta droga do pracoholizmu.

Karierowicz to zazwyczaj człowiek ambitny, a nierzadko również bezwzględny, co sprawia, że karierze zawodowej podporządkowuje absolutnie wszystko - rodzinę, miłość, zdrowie, przyjaciół, zabawę i relaks. Kiedy kariera zawodowa zaczyna przesłaniać człowiekowi inne ważne dziedziny życia, można podejrzewać pracoholizm. Gdy robienie kariery skutkuje brakiem czasu dla życia rodzinnego, spokojnych posiłków i odpoczynku, jest to sygnał ostrzegawczy. Warto przystopować.

2. Kiedy zaczyna się pracoholizm?

Oczywiście, kariera jest ważna – ale nie za wszelką cenę. Gdy łączy się z uzależnieniem od pracy i dążeniem „po trupach” do celu, oznacza zaburzenia, które wymagają konsultacji psychologa. Jeśli w domu bywasz raz na jakiś czas, nic cię nie interesuje poza obowiązkami zawodowymi i wypełnianiem planu pracy, nie masz czasu na relaks - prawdopodobnie jesteś pracoholikiem.

Objawy pracoholizmu stopniowo nasilają się. Na początku możesz nie mieć czasu dla rodziny i na odpoczynek. Potem zaczniesz myśleć, że przecież każda wolna minuta to czas stracony, który mógłbyś wykorzystać na zrobienie czegokolwiek. Nie potrafisz odetchnąć? Jesteś zestresowany i rozdrażniony? Głowę masz zaprzątniętą myślami o tym, co masz jeszcze do wykonania? Pracoholizm rujnuje życie.

Pracoholizm, tak jak alkoholizm czy seksoholizm, jest uzależnieniem, które potrafi zniszczyć człowieka. Skutki pracoholizmu mogą być nieodwracalne:

• problemy ze zdrowiem psychicznym,
• radykalne przewartościowanie wyznawanych zasad,
• pogorszenie lub całkowite zerwanie stosunków rodzinnych,
• bezsenność,
• długotrwały stres,
• konflikty społeczne.

Dzięki karierze zawodowej można spełniać własne marzenia. Nie wolno jednak zapominać przy tym o normalnym życiu – o czasie na odpoczynek, o rozmowie ze współmałżonkiem, o wspólnych wakacjach, o spokojnych posiłkach itd. Równowaga między życiem zawodowym a rodzinnym nie grozi pracoholizmem. Ważne jest jednak, by umieć się zatrzymać w robieniu kariery, gdy odczuwasz zmęczenie, obciążenie psychiczne i jesteś zestresowany.

W końcu to nie kariera powinna być priorytetem w życiu. Ona jest tylko środkiem, nie celem, do realizowania marzeń. Warto o tym pamiętać.