Marazm - skutki i występowanie, objawy, zagrożenia, sposoby leczenia

Marazm, inaczej zwany niedożywieniem typu marasmus, to choroba wywoływana dietą ubogą w składniki białkowo-kaloryczne, często powoduje niebezpieczne zmiany w korze mózgowej. Nierzadko spotykany jest u osób w zaawansowanym wieku - towarzyszy mu bierność, zobojętnienie, obniżenie siły mięśniowej i zmniejszenie sprawności umysłowej. Marazm można także spotkać u osób chorujących przewlekle na choroby układu pokarmowego, takie jak: celiakia, marskość wątroby czy przewlekłe zapalenie trzustki.

Marazm występuje także u ofiar głodu i niedożywienia w krajach Trzeciego Świata. W lżejszej postaci marazm może występować u osób z urazami, stanami pooperacyjnymi czy chorujących na nowotwory, które wywołują mdłości oraz utratę apetytu. Kolejna grupa, która jest narażona na marazm, to osoby stosujące niskokaloryczną dietę odchudzającą czy wegetariańską lub wegańską. Chorują na niego również osoby zmagające się z zaburzeniami odżywiania, takimi jak bulimia czy anoreksja.

Objawy niedożywienia typu marasmus to między innymi: spadek siły mięśniowej; anemia; spadek odporności organizmu; niewydolność oddechowa i krążeniowa; upośledzenie zdolności trawienia i wchłaniania pokarmów; osłabienia kości i osteoporozy; utrata wagi wynikająca z obniżenia masy mięśniowej; znaczne spowolnienie wzrostu u dzieci; spadek temperatury ciała; utrata włosów; przedwczesne starzenie się skóry twarzy, tak zwana starcza twarz. Marazm nie objawia się obrzękami i stłuszczeniem wątroby, a hipoalbuminemia, czyli zmniejszenie albumin w osoczu krwi, jest mniej wyraźne niż w niedożywieniu typu kwashiorkor.

Nieleczony marazm jest chorobą mogącą doprowadzić do śmierci. Pogłębiające się niedobory substancji białkowych prowadzą do zatrzymania się wody w organizmie, neuropatii – choroby nerwów obwodowych, poważnych zaburzeń w funkcjonowaniu narządów wewnętrznych i ostatecznie do zgonu.

Leczenie marazmu zaczyna się od podawania doustnie niskokalorycznych składników odżywczych w postaci płynnej lub - w sytuacji gdy karmienie doustne nie jest możliwe - przez zagłębnik nosowy. Specjalne preparaty medyczne mają za zadanie dostarczyć jak największej ilości składników odżywczych i witamin, w niewielkiej objętości.

• Lekarstwo na apatię
• Polacy czują się przewlekle zmęczeni
• Czy to już depresja?
• Depresja sezonowa

Kolejnym etapem leczenia marazmu jest wprowadzanie produktów bardziej kalorycznych, bogatych w białko, najlepiej zwierzęce oraz węglowodany o wysokiej wartości energetycznej, takie jak cukier trzcinowy czy miód. Podczas leczenia marazmu należy ograniczyć spożywanie tłuszczów, które u osoby niedożywionej mogą powodować brak apetytu oraz, z uwagi na ich niską wartość odżywczą, unikać jedzenia typu fast food i słonych przekąsek