Rzadkie imiona
Imiona są nazwami identyfikującymi człowieka, pozwalającymi odróżnić go od innych ludzi. W dzisiejszych czasach imię funkcjonuje razem z nazwiskiem, charakteryzuje rodzinę, z której dana osoba się wywodzi. Nadanie imienia to bardzo ważne wydarzenie zarówno w życiu rodziców, jak i samego dziecka. Imiona wybierane są na podstawie kalendarza, według upodobań, tradycji, mody czy też wyznania. Coraz częściej rodzice wybierają nietypowe imiona w celu podkreślenia indywidualności dziecka.
1. Wybór imienia dla dziecka
Nadanie imienia od wieków było przypieczętowaniem czyjegoś istnienia. Rodzice, ofiarując dziecku imię, biorą na siebie nie lada odpowiedzialność. To najważniejsze słowo w życiu może kształtować osobowość dziecka, jego poczucie własnej wartości, a także wpłynąć na jego kontakty z rówieśnikami. Imię dla dzieckajest jednym z pierwszych usłyszanych słów. Stanowi ono bardzo ważny element budowania własnej tożsamości. Na pytanie: „Jak się nazywasz?”, kilkulatek zwykle odpowiada swoim imieniem. Nie oddziela jeszcze nazwy od osoby, zacznie to robić dopiero w wieku 5-6 lat.
2. Tradycyjne imiona dla dziecka
Rodzice czasami traktują imię dla dziecka jako prognozę na przyszłość. Te, które kojarzą się z postaciami historycznymi, słynnymi artystami, wodzami lub świętymi, mogą świadczyć o nieuświadomionym pragnieniu rodziców, by ich dziecko w przyszłości cieszyło się równie wielkim autorytetem, by osiągnęło sukces zawodowy. Podobnie bywa z przekazywaniem imienia z ojca na syna. Można więc powiedzieć, że własne, nietypowe imiona świadczą o dumie ze swojego rodu, o wysokim mniemaniu na temat własnej osoby, zadowoleniu z siebie.
Są rodzice, dla których najprostsze imiona są po prostu najładniejsze. Od jakiegoś czasu moda na proste „polskie imiona” ma miejsce w środowiskach artystów i polityków. Najczęściej nadawane imiona to: Ania, Jaś, Franek, Staś, Zofia, Julia, Antoni. Argumentując swój wybór, rodzice odwołują się do ich bezpretensjonalności.
3. Rzadkie imiona dla dzieci
Rzadkie polskie imiona mogą być atutem, ponieważ przyciągają uwagę otoczenia, pobudzają wyobraźnię oraz sugerują, że właściciel lub właścicielka są niezwykli, zagadkowi. Niestety, nietypowe imiona mogą powodować również kłopoty. Mniej świadomi urzędnicy mają problem z zapisaniem nazwy w dokumentach. W niektórych przypadkach zdarzają się niefortunne przekręcenia imion.
Ponadto nie wszystkie dzieci lubią swoje rzadkie imiona. Pełna akceptacja pojawia się dopiero w wieku dorosłym. Źle dobrane lub nietypowe imię może narażać dziecko na brak pewności siebie, a nawet odrzucenie ze strony rówieśników. Jeśli dziecko wciąż słyszy zdziwienie albo śmiech i jest ofiarą złośliwości, zaczyna się imienia wstydzić. Nie lubi go i w rezultacie, jak podkreślają psychologowie, może przestać lubić siebie.
Rzadkie imiona damskie: Calineczka, Chiara, Gryzelda, Guantanamera, Jarzyna, Karin, Lana, Maura, Selina, Zeira, Żywia.
Rzadkie imiona dla chłopców: Armand, Barabasz, Esmee, Kaj, Ksawier, Hugo, Janko, Martin, Patrycjusz, Sindi, Sylas.
Według kryteriów opracowanych przez Radę Języka Polskiego, w naszym kraju można nadać imię zgodne z polską pisownią (bez niepolskich liter) i wskazujące na płeć – Nikola, nie Nicole; Ksawery, nie Xavier. Imionami nie mogą być nazwy pospolite i nie można używać nazw geograficznych (Azja, Jork) ani zdrobnień jako podstawowych wersji (Lola, Jaga, Radek). Imiona dzieci nie mogą ośmieszać właściciela (np. Pikuś).
Imię to jedna z pierwszych informacji, jakie o danej osobie otrzymuje otoczenie. Imię to swoista sygnatura, która zawiera przekaz na temat płci, narodowości, czasem sugeruje wiek czy pochodzenie społeczne.