Sado-maso
Sadomasochizm jest najbardziej rozpowszechnioną formą nienormatywnej realizacji popędu płciowego. Pewne skłonności sadystyczne lub masochistyczne, lub i takie i takie – w zależności od sytuacji, przejawiamy prawie wszyscy.
Badania wskazują, że około 12% kobiet i co czwarty mężczyzna ma sadomasochistyczne fantazje seksualne. Sadyzm i masochizm wzajemnie uzupełniają się, mogą występować w różnym stopniu i nasileniu u tego samego człowieka.
Termin sadyzm pochodzi od nazwiska francuskiego markiza Donatiena Alphonse Francis de Sade, który w swoich dziełach literackich opisywał rozmaite niestandardowe zachowania seksualne, towarzyszyła mu aura skandalu. Sadyzm według seksuologów polega na odczuwaniu rozkoszy seksualnej w sytuacjach związanych z dominacją, całkowitym podporządkowaniem sobie partnera.
1. Osobowość masochistyczna
Z kolei termin masochizm pierwotnie oznaczał dewiację seksualną polegającą na osiąganiu satysfakcji seksualnej w wyniku cierpienia psychicznego lub fizycznego, zadawanego przez partnera lub samemu sobie, zamiast albo w trakcie stosunku seksualnego.
Nazwa pochodzi również od nazwiska pisarza, Leopolda Sacher-Masocha. W jego twórczości powtarzał się motyw dumnej władczyni za szpicrutą w ręce, panującej nad niewolniczo jej oddanym mężczyzną. Prawie wszystkie bohaterki jego dzieł to kobiety dominujące, władcze, niszczące mężczyzn. Najpopularniejsze dzieło tego dziewiętnastowiecznego pisarza to „Wenus w futrze”.
Skłonności masochistyczne mogą także wyrażać się poprzez dążenie do bycia poniżonym, ukaranym. W tym celu dana osoba może celowo prowokować kłótnie, konflikty. Mówi się także o masochistycznej osobowości, określenie to nie ogranicza się do opisu seksualności danej osoby, lecz całości jej funkcjonowania, w różnych dziedzinach życia.
Osoby charakteryzujące się masochistycznym rysem osobowości mają mieć stałe, silne poczucie niższości, nadmiernie rozwinięty samokrytycyzm, sprawiać wrażenie jakby poszukiwały cierpienia, opresji.
2. Na czym polega sadomasochizm?
Sadomasochizm, wbrew powszechnemu wyobrażeniu, w mniejszym stopniu polega na zadawaniu i odczuwaniu bólu, cierpienia fizycznego, a bardziej na wymianie władzy. Jest to często gra, inscenizowanie panowania i poddawania się. Sam ból odczuwany przez partnera w sytuacji seksualnej, bez sadystycznego kontekstu władzy nad nim, nie potęguje przyjemności, satysfakcji osoby przejawiającej cechy sadyzmu.
Partnerzy umawiają się co do tego na co się zgadzają, dokąd można się posunąć. Mogą uzgodnić też słowo lub gest bezpieczeństwa, które zatrzymują grę. Wymaga to pewnego zaufania, między stałymi partnerami, ale i między osobami, których nie łączy żadna stała relacja.
Często związki między osobami ujawniającymi cechy sadystyczne i masochistyczne są bardzo trwałe i satysfakcjonujące. Nie szukają one wtedy porady czy pomocy seksuologa, ponieważ dobrze czują się ze sobą i ze swoją seksualnością. Zaspokajają swoje potrzeby i czują się spełnieni.
Opisywane skłonności nie wykluczają przecież partnerstwa. Dopóki są obustronnie pożądane i w podobnym stopniu wzmagają przyjemność osób zaangażowanych w związek, mogą nawet wzmacniać łączącą je więź. Z drugiej strony sadomasochistyczne preferencje seksualne mogą utrudniać samo stworzenie związku, poważnie ograniczają przecież liczbę potencjalnych partnerów, a przy niewłaściwym doborze stanowią duże obciążenie, problem w życiu seksualnym i w relacji.