Spermidyna - funkcje, badania, znaczenie i występowanie

Spermidyna jest organicznym związkiem chemicznym należącym do poliamin. To powszechnie występujące polikationowe związki azotowe, alifatyczne, należące do specyficznej grupy substancji regulujących wzrost, rozwój i metabolizm na poziomie molekularnym komórek.

W komórce poliaminy znajdują się w ścianie komórkowej, mitochondriach, wakuolach, chloroplastach, a także jądrze komórkowym i jąderku. Umożliwiają prawidłowy przebieg procesów fizjologiczno-metabolicznych oraz utrzymanie żywotności komórek. Obok spermidyny do najbardziej znanych poliamin alifatycznych należą: diaminopropan, putrescyna, kadaweryna, spermina, agmatyna, homoagmatyna, urokaina, norspermina i norspermidyna.

Spermidyna, dzięki posiadaniu w swej budowie trzech grup aminowych to najbardziej aktywna biologicznie poliamina. W szlaku biosyntezy jest syntetyzowana z putrescyny. Wzór sumaryczny spermidyny to C7H19N3. Jej nazwa systematyczna: N-(3-aminopropylo)-1,4-butanodiamina lub 1,8-diamono-4-azaoktan.

Gdzie można znaleźć spermidynę? Ta bezbarwna lub jasnożółta ciecz występujące w spermie ludzkiej. Nasienie to płynna wydzielina wyrzucana poprzez cewkę moczową podczas ejakulacji, na którą składają się produkty jąder, pęcherzyków nasiennych, najądrzy, gruczołów opuszkowo-cewkowych oraz gruczołu krokowego.

W skład spermy, obok spermidyny, wchodzą takie związki jak: putrescyna, spermina, kadaweryna, witamina C, prostaglandyny, lipidy, aminokwasy, enzymy, hormony steroidowe, witamina B12, fruktoza, cholesterol, mocznik, cynk, potas, wapń, magnez, selen.

Co interesujące spermidynę można również znaleźć w wielu pokarmach, takich jak amarantus, brokuł, grzyby shiitake, kalafior, kiełki pszenicy, jabłka, sałata, soja czy produkty pełnoziarniste, kiełki pszenicy, zielony groszek, gruszka, kukurydza, czerwone grejfruty czy silnie fermentowane sery z pleśnią. Spermidynę produkują również bakterie jelitowe karmione wystarczającą ilością prebiotyków oraz substancji balastowych.

Biologiczną rolą spermidyny jest ochrona DNA plemników (które są zasadowe) przed kwasowym środowiskiem pochwy. Ponadto substancja, wraz z putrescyną i sperminą, reguluje laktację ssaków. Co ważne odpowiada za rozmnażanie, wzrost oraz podział komórek, jak również stabilizację organelli i błon komórkowych. Wchodzi w interakcje z kwasami nukleinowymi i kwaśnymi białkami regulując procesy fizjologiczne.

Spermidyna jest zaangażowana w tak zwany proces autofagii w ciele człowieka. To naturalny „recykling komórek". Ponieważ substancjaa wstrzymuje wiele procesów związanych ze starzeniem się, a i redukuje liczbę szkodliwych wolnych rodników, przypuszcza się, że wpływa na wydłużenie życia. Z tego względu podjęto badania nad jej rolą w przedłużeniu życia przez ochronę genu.

Badacze z Uniwersytetu w Gratz ogłosili, że spermidyna jest w stanie opóźnić procesy starzenia u grzybów, robaków i myszy. Dzięki aplikowaniu substancji myszom ich życie wydłużało się o 30 procent w stosunku do gryzoni, które nie brały udziału w badaniu. Co ważne nie stwierdzono żadnych skutków ubocznych.

Z kolei naukowcy austriaccy podawali spermidynę do pokarmu nicieni i muszek owocowych, co przedłużyło ich życie odpowiednio o 15 i 30 procent w porównaniu do zwierząt nie karmionych związkiem. Tym samym pierwsze badania obserwacyjne i kliniczne potwierdziły pozytywny wpływ spermidyny na wydłużenie życia, a także wydolność pamięci, co brzmi obiecująco.

Naukowcy twierdzą, że bronią w walce ze starzeniem się ludzi może stać się ludzka sperma. Wydaje się jednak, że jest to opinia na wyrost. Z uwagi na to, że ze względów moralnych i prawnych możliwość wyizolowania spermidyny z nasienia męskiego raczej nie wchodzi w grę, nadzieję pokłada się w roślinach, które ją zawierają.

Ponieważ choć badania trwają, ale nie jest pewne, czy leki oraz suplementy diety ze spermidyną pojawią się na rynku, już teraz, by zapewnić sobie długowieczność, warto sięgać po spożywanie produktów, które ją zawierają.