Froteryzm – czym jest i na czym polega ocieractwo? Co warto wiedzieć?

Froteryzm, frotteuryzm, ocieractwo (fr. frottage - pocieranie) jest rodzajem parafilii seksualnej (zaburzenie preferencji seksualnych, dawniej określane jako „dewiacja seksualna”, „zboczenie seksualne”, „perwersja seksualna”). Mówi się o nim, gdy preferowanym bądź jedynym sposobem osiągnięcia spełnienia i satysfakcji seksualnej jest ocieranie się o ciało obcej osoby.

Ocieractwo jest zjawiskiem, które obserwuje się w zatłoczonych miejscach publicznych, takich jak środki komunikacji miejskiej, windy, imprezy masowe, kolejki w sklepach czy przejścia podziemne. Zaburzenie to cechuje zwykle u mężczyzn, najczęściej pomiędzy 15. a 25. rokiem życia, głównie niepewnych siebie, samotnych i biernych życiowo.

Zaburzenia parafiliczne oznaczają akty seksualne odbywające się bez zgody partnera bądź wywołujące cierpienie. Dewiacje seksualne wymagają obecności określonego bodźca do osiągnięcia satysfakcji seksualnej.

W przypadku froteryzmu do rozładowywania napięcia seksualnego ma doprowadzić dotykanie genitaliami innej osoby. Celem osoby uprawiającej ocieractwo jest osiągnięcie zaspokojenia seksualnego poprzez stymulację narządów płciowych poprzez kontakt cielesny z przypadkowymi ludźmi.

Mężczyźni w wyniku swojej aktywności (to oni stanowią większość tej grupy) zwykle miewają wzwód. Nie wszyscy ocieracze zawsze dążą do orgazmu. Niektórym wystarcza samo dotykanie ludzi. Inni obnażają się, ukrywając członek pod płaszczem lub inną częścią garderoby.

Nie należy jednak mylić tego z ekshibicjonizmem. Froteryści mogą być fetyszystami, zwykle jednak nie przejawiają skłonności ekshibicjonistycznych. Froteryzm narusza przestrzeń osobistą oraz nietykalność cielesną, budzi dyskomfort i sprzeciw.

Choć zjawisko kojarzy się ze wzburzającymi incydentami w zatłoczonych środkach komunikacji, miewa też mniej ostentacyjne i inwazyjne formy. Okazuje się, że froteryzm nie zawsze jest zauważany przez ofiary. Dlaczego? Często ocieranie się o piersi, uda czy pośladki innych osób, a także przytulanie się do nich ma charakter pozornie przypadkowy.

Ocieractwo nie jest zjawiskiem nowym. Obserwowano je już w Polsce przedwojennej, a pochylił się nad nim na przykład psychiatra Albert Dryjski, badając w 1934 roku zachowania seksualne młodzieży.

Choć specjaliści zajmują się wnikliwie problemem froteryzmu, geneza zaburzeń preferencji seksualnych tego typu nie jest jeszcze znana. Generalnie uznaje się, dewiacje seksualne, w tym ocieractwo, są skutkiem zaburzeń rozwoju seksualnego. Istnieje kilka koncepcji.

Niektórzy specjaliści są zdania, że perwersje seksualne są zatrzymaniem (fiksacją) lub powrotem (regresją) do wczesnodziecięcych form seksualności. Według innych nie bez znaczenia są relacje, jakim podlega zaburzony.

W tym świetle parafilia może być formą ucieczki przed bliską relacją. Inni naukowcy zwracają uwagę na kształtowanie się parafilii w procesie uczenia się i podkreślają, że zachowania wyuczone we wczesnej fazie dorastania są niezwykle trwałe. Froteryzm może być więc utrwalonym nawykiem.

Ocieractwo, jako parafilia, łączy się z:

• lękiem przed kobietami,
• niedojrzałością psychoseksualną,
• niedojrzałością emocjonalną,
• nerwicą lękową,
• chorobami psychicznymi,
• zaburzeniami osobowości,
• innymi dewiacjami (na przykład fetyszyzm).

Froteryzm nie jest zjawiskiem częstym. Ta forma odchylenia seksualnego jest obserwowana zwykle w dużych miastach, gdzie transport publiczny sprzyja anonimowym zachowaniom seksualnym w tłumie.

Problemem społecznym zdecydowanie jest w Japonii. Proceder tam jest na tyle powszechny, że w kontekście jego funkcjonowania wypracowano różne pojęcia. Kobiety froterystki to chijo. Z kolei chikan oznacza froterystę.

Preferowanymi przez chikan i chijo miejscami są zatłoczone środki komunikacji publicznej. Ponieważ ofiarami ocieractwa są głównie kobiety, w japońskim metrze wprowadzono specjalne wagony tylko dla nich.

Froteryzm uznawany jest za zaburzenie psychiczne. W Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 oznaczono je jako zaburzenie preferencji seksualnych. Z reguły nie stanowi groźnej dewiacji.