Przyjaciel z dzieciństwa – czy naprawdę go potrzebujesz?
Każdy z nas ma swoje marzenia i mniej lub bardziej skrywaną listę życzeń – wiele pozycji na takiej liście to rzeczy materialne: luksusowe auto (kto choć raz nie marzył o lexusie?), dom w górach, najnowsza kolekcja Chanel lub pokaźne konto w banku, które wystarczyłoby do spełniania wszystkich zachcianek. Czasem nasze życzenia są bardziej przyziemne: dobra praca, szybszy dojazd do szkoły dziecka lub – najzwyczajniej w świecie – zdrowie i święty spokój. Podczas rozmyślań nad tym, co chcielibyśmy mieć, stosunkowo rzadko pojawia się słowo „przyjaciel”. Czy oznacza to, że nie jest on nam potrzebny?
Zawsze razem?
W okresie dzieciństwa przyjaciel to nierzadko najważniejsza osoba na świecie, ale z biegiem lat niejedna przyjaźń traci na znaczeniu i w końcu się rozpada. Część osób uważa to za naturalną kolej rzeczy, inni podtrzymują znajomości z dziecięcych lat, nawet jeśli jedyne, co łączy ich z ważnymi dawniej osobami, to wspólne wspomnienia. Efekt jest podobny – brak kontaktu ze szkolnymi przyjaciółmi nie jest bardziej dotkliwy niż trwanie w relacji, która z upływem czasu stała się płytka. Czy zatem warto umawiać się na kolejne spotkanie, które nic nie wnosi do naszego dorosłego życia? Jeśli w twoim otoczeniu jak elektron krąży „pamiątka” z dzieciństwa w postaci dawnego przyjaciela lub przyjaciółki, możesz sobie pogratulować, nawet jeśli wasza znajomość jest obecnie dość luźna. Wieloletnia przyjaźń jest bowiem dowodem na to, że oboje/obie potraficie wejść w trwałą, zdrową relację. Dopóki wspólne spotkania sprawiają wam przyjemność i możecie liczyć na siebie nawzajem w trudnych chwilach, taką znajomość można i warto pielęgnować. Jeżeli jednak słodkie uśmiechy kryją urazy sprzed X lat, a wieczorne wyjścia sprowadzają się do przechwałek i wzajemnych przytyków, może czas je zakończyć?
Bilans zysków i strat
Zanim wykasujesz numer telefonu do przyjaciela, który jest nim tylko z nazwy, odpowiedz sobie na kilka pytań: Czy zdarza ci się szukać pretekstu do odwołania spotkania? Jak często myślisz o nim i masz ochotę się z nim spotkać? Kiedy ostatnim razem zadzwoniłeś do niego bez powodu? Czy w trakcie spotkań gryziesz się w język, by nie wyrzucić z siebie wszystkich pretensji i żalów? Nie musisz zliczać punktów za odpowiedzi twierdzące, by wiedzieć, czy chcesz kontynuować daną znajomość. Decyzja należy do ciebie.
