Zespół dezaprobaty płci - transgenderyzm i transseksualizm
Zespół dezaprobaty płci obejmuje kilka zaburzeń. Należy do niego transgenderyzm, rozumiany jako pewnego rodzaju niemożność identyfikacji roli płciowej oraz transseksualizm, będący najgłębszym zaburzeniem identyfikacji płciowej. Ich istotą jest brak akceptacji posiadanej płci biologicznej. Zaburzenia tożsamości płciowej wywołują pragnienie bycia osobą płci przeciwnej. Co warto o nich wiedzieć? Kogo dotyczą?
1. Czym jest zespół dezaprobaty płci
Zespół dezaprobaty płci (ang. gender dysphoria syndrome) obejmuje kilka zaburzeń, których cechą wspólną jest brak akceptacji z posiadanej płci biologicznej: przygnębiający, silny i głęboki. Osoba nim dotknięta cierpi z powodu niezgodności pomiędzy płcią psychiczną a pozostałymi cechami płci.
Istotą zespołu dezaprobaty płci jest brak identyfikacji czy tożsamości płciowej, rozumianej jako poczucie przynależności do danej płci. Przyjmuje się, że raz ukształtowana tożsamość płciowa jest trwała - nie ulega zmianie. To dlatego osoby dotknięte zespołem dezaprobaty płci stoją na stanowisku, że są ofiarami błędu popełnionego przez naturę. Czują się skrzywdzone. Na szczęście dziś mają do wyboru wiele opcji związanych z różnorodnością zmian fizycznych.
Zespół dezaprobaty płci obejmuje co najmniej cztery wymiary:
- cielesności,
- roli społecznej,
- seksualności,
- tożsamości płciowej.
Zespół dezaprobaty płci obejmuje transseksualizm i transgenderyzm, ale nie transwestytyzm. Transwestytyzm jest praktyką polegającą na przejmowaniu sposobu bycia, ubierania się i zachowania, a także wypełniania ról, które kojarzone są z płcią przeciwną. Pojęcie najczęściej jest używane w stosunku do mężczyzn.
2. Czym jest transseksualizm?
Transseksualizm to najgłębsze zaburzenie identyfikacji płciowej, których podstawą jest niezgodność między biologiczną budową ciała a psychicznym odczuciem płci. Cechy płciowe są odbierane jako przynależne do płci przeciwnej, przez co obce.
Transseksualista nie akceptuje własnego ciała i źle się w nim czuje. Ma również pewność, że dobrze czułby się wyłącznie w sytuacji, gdyby miał płeć przeciwną do obecnej. Myśl ta wywołuje dyskomfort, jest przyczyną zagubienia i frustracji.
Problemem jest niezgodność pomiędzy odczuwaną płcią, a płcią stwierdzoną po porodzie na podstawie morfologicznych wykładników płci, a także pomiędzy rolami płciowymi, które chce wypełniać, a wypełnianie których oczekuje społeczeństwo. Ostatecznie transseksualna kobieta czuje się uwięziona w ciele mężczyzny. Transseksualny mężczyzna czuje się uwięziony w ciele kobiety. Problemu upatruje nie w swym umyśle, a w ciele.
W terminologii medycznej funkcjonują dwa typy transseksualizmu:
- typ kobieta-mężczyzna K/M – oznacza ono transpłciowego mężczyznę (psychiczne poczucie przynależności do płci męskiej, znamiona ciała żeńskie),
- typ mężczyzna-kobieta M/K – oznaczające transpłciową kobietę (psychiczne poczucie przynależności do płci żeńskiej, znamiona ciała męskie).
Co jeszcze warto wiedzieć o osobach transseksualnych? Warto zapamiętać, że pojęcie transseksualizm stosuje się w odniesieniu do osób, które przeszły korektę płci: medyczną lub chirurgiczną. Aby człowiek był zdiagnozowany jako transseksualista, musi osiągnąć dojrzałość płciową oraz odczuwać stan dezaprobaty płci przez co najmniej dwa lata. Należy również wspomnieć, że osoba transseksualna może mieć zarówno orientację heteroseksualną, jak i homoseksualną.
3. Czym jest transgenderyzm?
Do zespołu dezaprobaty płci należy również transgenderyzm jest rozumiany jako niemożność identyfikacji roli płciowej, balansująca pomiędzy transwestytyzmem a transseksualizmem. Osoba transgender jest niestandardowa, trudno ją zaszufladkować. Można powiedzieć, że przymierza się do życia kobiety bądź mężczyzny, porównuje się z transseksualistami. Testuje, próbuje, obserwuje by sprawdzić, jak daleko chce i może się posunąć.
Osoba transgender jest rozdarta. Nie czuje potrzeby zmiany płci, choć chce funkcjonować w społeczeństwie jako osoba płci przeciwnej niż jej płeć biologiczna. Można powiedzieć, że zespół dezaprobaty płci w tym przypadku to trwała i wyraźna niezgodność między doświadczoną płcią danej osoby a przypisaną płcią.
Transgenderysta, w odróżnieniu do transseksualisty, nie dąży do zmiany płci przez zabieg chirurgiczny w odniesieniu do narządów płciowych. Choć jest temu niechętny, poddaje się pewnym modyfikacjom. Oznacza to, że poddaje się leczeniu farmakologicznemu (hormonalnemu), a także takim interwencjom medycznym jak mammoplastyka (zmniejszanie piersi), mastektomia (chirurgiczne usunięcie piersi) czy wszczepienie implantów piersi.
Dzięki niepełnej zmianie płci cieszy się pożądanymi rysami twarzy (męskie bądź delikatniejsze, kobiece), zmienionym głosem czy figurą. Dla transgenderysty ważna jest również zmiana zapisu o płci w akcie urodzenia i dokumentach.