Fundacja Dr Clown

Na oddziałach, które odwiedzamy jako wolontariusze - doktorzy clowni, najczęściej zostają ci najciężej chorzy oraz przyjmowani z ostrego dyżuru. Bywają więc dni, kiedy jest naprawdę spokojnie. To jedna z historii, które składają się na nasze fundacyjne doświadczenia. Opowiedział mi ją Mariusz, czyli „Doktor Bajka”.

„W pewną sobotę przywieziono na oddział poparzoną Olę. Ściągnęła sobie ze stołu na głowę dzbanek z gorącą herbatą. Przez pierwsze trzy dni dziewczynka miała buzię i górną część ciała zabandażowane w całości, a w opatrunkach wielkie ilości tłustej maści. Leżała więc sobie taka malutka „mumia” i właściwie nie miałem pojęcia, co tu z nią robić. Pozostało więc czytanie i opowiadanie mniej lub bardziej dziwacznych historii - czyli takie klaunowe monologi. Kontakt mieliśmy ze sobą niezwykły: gdy Ola coś chciała, po prostu mocniej ściskała mnie za palec. Mówić zaczęła później i wtedy się zaczęło: buzia po prostu jej się nie zamykała. Czasem się złościła, płakała, obrażona odwracała do ściany. Pewno dlatego, że dziewczynkę rzadko ktoś odwiedzał. Jej wielodzietna rodzina mieszkała w dużym gospodarstwie ponad sto kilometrów od szpitala. Przychodziłem więc do niej każdego dnia, z radością patrzyłem jak zdrowieje i wraca do formy. Ordynator tego oddziału mawia: ‚Dzieci chorują bardzo ciężko, ale zdrowieją szybko. Mają w sobie jakąś moc, która pomaga im wychodzić z nawet największych opresji’. Rozumiem, co ma na myśli - to takie szpitalne cuda. Spod stopniowo usuwanych bandaży Oli najpierw zaczęły pojawiać się blond włoski. Później wyjrzało jedno ciekawskie oko, które natychmiast obejrzało wszystko dokoła. A pewnego dnia przyszedłem na dyżur i zdziwiłem się, gdy jakiś maluch podbiegł do mnie na korytarzu i złapał za rękę: Ola! Tego dnia to ona pokazała mi radość dzielenia się przyjaźnią i wolę powrotu do zdrowia u maluchów...”.

Fundacja „Dr Clown” od 1999 roku wspiera dzieci przebywające w szpitalach i placówkach specjalnych. Organizuje zespoły wolontariuszy „doktorów clownów", którzy w kolorowych strojach i makijażu z czerwonym noskiem prowadzą terapię śmiechem. Bawiąc, minimalizuje stres i napięcia spowodowane trudną sytuacją chorego dziecka. Działania Fundacji skierowane są również do innych osób w kryzysach, tj. do osób starszych, niepełnosprawnych i wywodzących się z rodzin dysfunkcyjnych, niepełnych. Fundacja realizuje też inne projekty: rehabilitację na wesoło, integracyjne imprezy świąteczne, warsztaty artystyczne dla osób niepełnosprawnych i ich rodzin oraz programy dotyczące wolontariatu pracowniczego.

W chwili obecnej działa już 26 oddziałów terenowych Fundacji, „doktorzy clowni” opiekują się chorymi i niepełnosprawnymi dziećmi w 100 szpitalach i placówkach specjalnych w kraju.

Z Fundacją współpracuje niemal 600 wolontariuszy. Swoją działalność Fundacja opiera na wolontariacie. Środki pozyskuje od sponsorów i darczyńców zarówno prywatnych, jak i instytucji publicznych. Jest organizacją pożytku publicznego.