Przedwczesny wytrysk u mężczyzny

Przedwczesny wytrysk to niezdolność powstrzymania wytrysku przed doznaniem przyjemności lub przed zaspokojeniem partnerki. Problem skutecznego diagnozowania i leczenia przedwczesnego wytrysku wynika z braku jednoznacznej definicji tego zaburzenia i jednoznacznych wytycznych dotyczących postępowania. Falstart wikła niektóre dyscypliny sportowe, ale staje się poważnym problemem gdy gości w naszej sypialni.

1. Przedwczesny wytrysk u młodych mężczyzn

Problem przedwczesnego wytrysku dotyczy głównie młodych mężczyzn, bez doświadczeń seksualnych, jednakże ukrywanie problemu sprawia, że do lekarza trafiają również starsi pacjenci.

Dane szacunkowe wskazują, że w USA na to zaburzenie cierpi prawie 1/3 aktywnych seksualnie mężczyzn. Przedwczesny wytrysk należy, obok impotencji, do najczęściej spotykanych zaburzeń seksualnych u mężczyzn. Do przedwczesnego wytrysku może dochodzić przed rozpoczęciem aktu seksualnego, w jego trakcie, a w wielu przypadkach nawet w czasie oglądania nagiej partnerki.

W zależności od czasu wystąpienia przedwczesny wytrysk możemy wyróżnić na:

Zobacz film: "Nie bój się seksuologa"

• wytrysk zbyt przedwczesny (przed rozpoczęciem aktywności seksualnej),
• wytrysk przedwczesny (na początku współżycia – przed wprowadzeniem członka),
• wytrysk zbyt wczesny (w momencie wprowadzenia członka).

2. Skala zaawanasownia przedwczesnego wytrysku

Zaburzenia przedwczesnego wytrysku można podzielić, według skali zaproponowanej przez C.W. Hastings i aprobowanej przez Sexual Research Center, na cztery stopnie:

• Stopień I

Dotyczy mężczyzn, którzy w okresie wczesnej dorosłości masturbowali się w ukryciu. W takich przypadkach obawa przed nakryciem, skrytość, szybkie osiąganie orgazmu na życzenie były przyczynami powstania zaburzenia seksulanego. Leczenie w tym stopniu jest najprostsze i wymaga kilku dni terapii.

• Stopień II

Dotyczy młodych dorosłych i jest związany z narażeniem na stres, niepokój, obawę. Problemy te mogą wynikać z kończenia szkoły, napięcia w pracy, relacji między partnerami. Zaburzenia zdiagnozowane w odpowiednim czasie w tym stadium mogą być szybko uleczone.

• Stopień III

Jest następstwem stopnia II, który był niezdiagnozowany i nieleczony. Problemem na tym poziomie zaburzenia seksulanego jest brak równowagi pomiędzy neuroprzekaźnikami: dopaminą i serotoniną w mózgu. W tym stopniu należy szybko włączyć leczenie.

• Stopień IV

Najpoważniejszy problem występowania przedwczesnego wytrysku. Przeważnie osoba dotknięta nim musi skorzystać z wizyty u specjalisty.

3. Leczenie przedwczesnego wytrysku

Mężczyzna w miarę kontynuowania współżycia uczy się kontrolowania odruchu wytrysku. Istnieje wiele metod, które skutecznie mogą pomóc w tym problemie. Niektórzy mężczyźni masturbują się przed spotkaniem z partnerką, piją niewielką ilość alkoholu czy kawy przed stosunkiem, skracają czas trwania gry wstępnej, powtarzają stosunek w krótkim czasie po pierwszym (metoda wielokrotnego stosunku – w każdym następnym stosunku wytrysk jest po dłuższym czasie). Metody te są skuteczne w wielu wypadkach.

Część mężczyzn szuka dodatkowej pomocy w sklepach typu sex-shop, w których zakupuje różne maści i żele opóźniające wytrysk . Dzięki tym sposobom większość mężczyzn może sterować odruchem wytrysku i dostosować go do reaktywności seksualnej partnerki.

W przypadkach bardziej zaawansowanych mężczyźni szukają pomocy u lekarzy specjalistów, głównie seksuologów i urologów.

Jest jednak część przypadków, które trudno leczyć przedwczesny wytrysk. Zaburzenia te są powodowane m.in. przez:

• nadpobudliwość nerwu sromowego,
• trwałą nadwrażliwość żołędzi członka,
• słabe napięcie mięśni zwieraczy cewki moczowej.

Dzięki nowym metodom skuteczność leczenia przedwczesnych wytrysków ocenia się na 97%. Jego 3-procentowa nieefektywność wynika z faktu, że nie są jeszcze odkryte wszystkie przyczyny tego zaburzenia.

Do 2003 roku ukazało się prawie 80 prac naukowych badających wpływ różnych substancji na przedłużenie wytrysku.

Pomimo wielu metod proponowanych w poradnikach i na stronach internetowych trzeba jasno podkreślić, że nie ma jednej skutecznej metody leczenia przedwczesnego wytrysku.

Obecnie nie ma skutecznych i zaaprobowanych leków skutecznie zwalczających przedwczesny wytrysk. Na „czarnym rynku” można kupić selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (ang. SSRI), takie jak: paroksetyna, sertaralina, fluoksetyna, które wydłużają czas do wytrysku. Jednakże stosowanie tych leków u zdrowych młodych mężczyzn jest bardzo dyskusyjne.

Leki te powinny być zalecane wyłącznie przez specjalistów (seksuologów) w najcięższych przypadkach, gdyż powodują one bardzo dużo efektów ubocznych, takich jak nudności, suchość w jamie ustanej, obniżenie libido, zaburzenie czynności poznawczych, a skuteczność ich stosowania zależy od codziennego stosowania.

Do substancji farmakologicznych stosowanych miejscowo należą kremy ze środkami znieczulającymi, np. lidnokainą, umieszczane na penisie powodują wydłużenie czasu do wytrysku. Minusem stosowania tych środków może być uczucie drętwienia penisa i nieprzyjemnego sztywnienia członka.

3.1. Sposoby leczenia przedwczesnego wytrysku

Według wierzeń ludowych dziurawiec zwyczajny (hypericum perforatum) posiada właściwości zapewniające długi stosunek. W badaniach naukowych udowodniono, że związki (hiperycyna) zawarte w tej roślinie wpływały na wychwyt zwrotny serotoniny, a tym samym poprawiały czas do erekcji.

Obecnie uważa się, że dziurawcem można próbować leczyć lekkie i łagodne sytuacje przedwczesnych wytrysków. Jednakże należy pamiętać, że hiperycyna może u osób z jasną karnacją zwiększać wrażliwość skóry na słońce i prowadzić do oparzeń słonecznych.

Inhibitory fosfodiesterazy typu 5 (PDE5) zostały również przebadane w celu określenia ich skuteczności w leczeniu przedwczesnego wytrysku. Dotychczasowe badania nie wykazały, że leki tej grupy mają jakikolwiek wpływ na wydłużenie wytrysku.

Metody niefarmakologiczne w leczeniu przedwczesnego wytrysku:

• Technika „start i stop”

Partnerzy uprawiają seks do czasu, gdy mężczyzna czuje zbliżający się wytrysk. Następuje 30-sekundowa przerwa we współżyciu lub podnieceniu, a następnie powrót do stosunku. Cykle takie powtarza się do czasu pojawienia się wytrysku.

• Technika ucisku

Technika ta jest podobna do techniki „start i stop”. W czasie przerwy mężczyzna lub partnerka uciskają szczyt penisa przez kilka sekund, a następnie po 30 sekundach powracają do stosunku.

Obecnie istnieje wiele programów treningowych mięśni krocza, których wyćwiczenie powoduje umiejętność wpływu na stopniowanie wytrysku. Jest to tzw. trening mięśni zwieraczy, czyli mięśni Kegela.

Obecnie Amerykańskie Towarzystwo Urologiczne (AUS) zaleca stosowanie inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny jako farmakologii pierwszego rzutu w zaawansowanych przypadkach. Powinno się ją łączyć ze środkami działającymi miejscowo (np. żelami ksylokainowymi). Towarzystwo to podkreśla, że terapia farmakologiczna powinna być stosowana łącznie z leczeniem psychologicznym (behawioralnym).