Homoseksualizm - czym jest i jakie są wokół niego mity

Orientacja homoseksualna oznacza nie tylko pociąg seksualny, ale także emocjonalne zaangażowanie w stosunku do tej samej płci. Psychologia i medycyna dawno temu sklasyfikowały homoseksualizm jako patologię. Światowa Organizacja Zdrowia dopiero w 1990 roku wykreśliła homoseksualizm z listy chorób i problemów zdrowotnych. Obecnie każda z orientacji seksualnych jest sobie równa i nie ma mowy o podziałach na lepsze i gorsze. A przynajmniej nie powinno ich być.

1. Co to jest homoseksualizm

Rodzimy się z pewnymi predyspozycjami, także w zakresie naszej orientacji psychoseksualnej. Wyróżnia się trzy orientacje seksualne:

• biseksualizm,
• heteroseksualizm,
• homoseksualizm.

Były one dotychczas traktowane jako całkowicie rozłączne. Obecnie część psychologów uważa, że orientacja psychoseksualna to kontinuum rozciągające się od heteroseksualizmu, poprzez biseksualizm, do homoseksualizmu. Są to wartości skrajne, a pomiędzy nimi znajdują się także wartości pośrednie.

Każda orientacja psychoseksualna obejmuje:

• preferencje seksualne,
• zachowania i potrzeby seksualne,
• fantazje seksualne,
• emocje,
• identyfikację siebie.

W związku z tym, osoba homoseksualna to nie jest ktoś, kto raz w życiu zdecydował się na kontakt seksualny z osobą tej samej płci. Orientacja psychoseksualna to coś więcej niż seks, to także emocje i samoidentyfikacja. Homoseksualizm oznacza, że dana osoba czuje pociąg seksualny i przywiązanie seksualne do osób tej samej płci. Nie jest to choroba. Nie można się "nabawić" homoseksualizmu. Nie należy wobec tego traktować osoby homoseksualne na równi z gruźlikami czy trędowatymi.

Rodzimy się z pewnymi uwarunkowaniami, które regulują także orientację seksualną i nie możemy jej zmienić - to są właśnie przyczyny homoseksualizmu.

W związku z coraz większą świadomością i tolerancją w stosunku do osób homoseksualnych, w niektórych krajach są już uznawane małżeństwa homoseksualne lub związki partnerskie osób tej samej płci. Taki związek można legalnie zawrzeć w:

• Danii (związki partnerskie),
• Norwegii (związki partnerskie),
• Szwecji (związki partnerskie),
• Islandii (związki partnerskie),
• Holandii (małżeństwa),
• Belgii (małżeństwa),
• Hiszpanii (małżeństwa),
• Kanadzie (małżeństwa),
• RPA (małżeństwa),
• niektórych stanach USA: Massachusetts, Connecticut (małżeństwa).

2. Mity na temat homoseksualizmu

Nieprawdą są pewne stereotypy, które mimo zwiększającej się tolerancji, wciąż pokutują w niektórych środowiskach: homoseksualizm nie jest stanem patologicznym, który się leczy. Jednak "leczenie" homoseksualizmu nie tylko było, ale i jest praktykowane, także w Polsce.

Dzieje się tak pomimo krytyki ze strony środowisk psychologów, seksuologów i psychiatrów, którzy nie uznają żadnej orientacji psychoseksualnej za chorobę czy zaburzenie. Próba zmiany tej orientacji to ingerencja w osobowość i integralność psychiczną danej osoby.

Najczęstsze mity pojawiające się wokół homoseksualizmu to"

Homoseksualiści myślą tylko o seksie - homoseksualizm to nie dewiacja. Osoby homoseksualne myślą o seksie mniej więcej tyle samo, co osoby heteroseksualne. Postrzeganie ich tylko i wyłącznie poprzez pryzmat ich seksualności jest dla nich krzywdzące.

Homoseksualiści to pedofile - pedofilia to dewiacja polegająca na robieniu dzieciom psychicznej i fizycznej krzywdy w imię własnej przyjemności. Homoseksualizm nie ma z pedofilią nic wspólnego. Połowa mężczyzn, którzy wykorzystują seksualnie dzieci, to osoby mające kontakty heteroseksualne, reszta nie odczuwa żadnego pociągu w stosunku do dorosłych osób.

Gej to transwestyta - to nieprawda, orientacja homoseksualna nie zaburza poczucia tożsamości płci. Transwestyta jest osoba, która wewnątrz siebie identyfikuje się z płcią przeciwną. Bardzo często przechodzą oni operację zmiany płci. Homoseksualiści nie mają takich potrzeb.

Dziecko wychowane przez parę tej samej płci, stanie się homoseksualistą - jak już było wspomniane, rodzimy się z pewnymi predyspozycjami, także dotyczącymi naszej orientacji. Nie ma badań, które by potwierdziły, że wychowywanie się w rodzinie składającej się wyłącznie z mężczyzn, powoduje u wychowanka ujawnienie się orientacji homoseksualnej.

Leczeniem homoseksualizmui biseksualizmu zajmuje się terapia konwersyjna (inaczej terapia reparatywna). Wykorzystuje ona:

• elementy terapii behawioralnej,
• elementy terapii psychodynamicznej,
• elementy psychoanalizy.

3. Homoseksualizm a poprawność

Obecnie uważa się, że bardziej "politycznie poprawne" określenie to "osoba homoseksualna" czy też "osoba o orientacji homoseksualnej". Homoseksualista to słowo o negatywnym wydźwięku. Jeśli mówimy o kobiecie, możemy używać słowa "lesbijka", jeśli o mężczyźnie - "gej".

Wszystko zależy też od tego, co danej osobie przeszkadza, a co nie. Zdarza się, że homoseksualista powie o sobie obraźliwie "pedał", jednak najczęściej jest to autoironia, a my sami nie powinniśmy używać wobec niego takich określeń (chyba że zupełnie mu to nie przeszkadza i potrafi śmiać się z tego typu haseł).

Orientacja homoseksualna często spotyka się z nietolerancją ze strony osób o poglądach homofobicznych, a także pewnych środowisk politycznych i religijnych. Z drugiej strony istnieje teoria queer, która rozpatruje tę problematykę ze strony samych gejów i lesbijek.