Kryzys w małżeństwie

• Wyciągnięcie ręki – zazwyczaj kobieta pierwsza wychodzi z inicjatywą porozmawiania. To ona odczuwa większą potrzebę miłości, czułości i zainteresowania. Małżonkowie powinni zacząć rozmowę o sobie, o tym, że zaczęło się dziać coś niedobrego w ich domu. Czasem rozmowa na tym etapie może nie wychodzić, nie można się tym zrażać, ale trzeba uzbroić się w cierpliwość i powrócić do tematu za jakiś czas.
• Odzyskanie dawnego kontaktu – nie przychodzi łatwo, ale warto spróbować i zaskoczyć drugą osobę pytaniem o marzenia, plany na przyszłość, pracę itd. Osoba przyzwyczajona do milczenia lub pretensji będzie zaskoczona tą zmianą i otworzy się na rozmowę. Może się okazać, że ktoś czuje się odsunięty na dalszy plan z powodu dzieci lub że jest przytłoczony obowiązkami w pracy. Dom to miejsce odpoczynku i relaksu. Jeśli mąż czuje się odrzucony z tego powodu, że żona większość swojego czasu poświęca opiece nad dziećmi, to trzeba męża włączyć w jej obowiązki i pozwolić mu na odrabianie lekcji z dziećmi, pielęgnację najmłodszych.
• Jasne mówienie o swoich potrzebach – kobiety zazwyczaj czekają, że mężczyźni się domyślą, co je gnębi. Niestety, nie zawsze tak jest i lepiej śmiało precyzować swoje potrzeby niż czekać, aż mąż odgadnie oczekiwania. Gdy żona odczuwa żal z powodu braku komplementów od męża, powinna mu o tym powiedzieć. Jeśli pojawia się konflikt, obie strony muszą przypominać sobie, dlaczego poślubiły właśnie tę osobę, że nadal się kochają i są dla siebie oparciem w trudnych sytuacjach.
• Wspólne spędzanie czasu – nie trzeba wychodzić z domu na kolację czy do kina. Wystarczy wspólne wykonywanie obowiązków, jak zmywanie naczyń czy przygotowywanie posiłku. Wtedy jest czas, aby porozmawiać ze sobą o całym dniu. Można też zaplanować wspólny urlop, wybrać miejsce oraz czas.
• Walka z rutyną – można wprowadzić nowe zwyczaje, jak np. niedzielne śniadanie w piżamach z całą rodziną czy wspólne spacery lub jazda na rowerze. Gdy małżonkowie zostali już sami w domu, mogą przeznaczyć jeden dzień w tygodniu na wspólne wyjścia.
• Lojalność wobec partnera – każdego dnia trzeba być po tej samej stronie i szukać w sobie pozytywnych rzeczy. Żona nie powinna plotkować na temat męża z przyjaciółkami i nie oceniać go. Jeśli szuka się wsparcia, trzeba konkretnie mówić, co nas w partnerze złości.

Konsekwencje kryzysu małżeńskiego są różne – czasami pozytywne, a czasem, niestety, negatywne. Kiedy partnerzy nie potrafią dojść do porozumienia, wyjaśnić sobie obawy, wątpliwości, a dodatkowo czują, że uczucie wygasło, często rodzi się pytanie, czy warto to dłużej ciągnąć, czy warto ratować związek. Pytanie to jest tym bardziej bolesne, gdy w małżeństwie pojawiają się dzieci. Decyzja o pozostaniu z partnerem często podejmowana jest wówczas nie tyle z uczucia, co z obowiązku zapewnienia maluchom pełnej rodziny. Nie jest to jednak wyjście dobre ani dla samych małżonków, ani dla dzieci.

Warto jednak walczyć o bycie razem, gdy czujecie, że oddaliliście się od siebie tylko i wyłącznie z powodu braku czasu, przepracowania, zaniedbania drugiej strony. Czasem kryzys małżeński jest takim momentem naprawy związku i wzmocnienia więzów między partnerami. Wtedy bliscy sobie ludzie znowu zaczynają rozumieć, jak wiele znaczy dla nich druga osoba. Potrafią przezwyciężyć kryzys i jeszcze silnej zbliżyć się do siebie. Małżeństwo to sztuka upadania i podnoszenia się z upadków. A wiadomo, że razem lepiej zwalczyć wszelkie przeciwności losu.