Nimfomania - przyczyny, objawy, leczenie
Nimfomania to zaburzenie seksualne, które charakteryzuje uzależnienie od seksu i ciągłe pożądanie seksualne. Przyczyny nimfomanii to między innymi trudne dzieciństwo, niskie poczucie wartości lub obawa przed rozpoczęciem związku. Co warto wiedzieć o nimfomanii?
Nimfomania to stała potrzeba uprawiania seksu.
Czym jest nimfomania?
Nimfomania (hiperseksualność, hiperlibidemia) to uporczywa i ciągła potrzeba uprawiania seksu, która staje się ważniejsza od wszystkich innych potrzeb. U mężczyzn zaburzenie określane jest mianem satyryzmu.
Nimfomanka to kobieta, która nieustannie pragnie stosunków seksualnych. Seks jest dla niej uzależnieniem, nad którym nie ma kontroli. Zbliżenie dla osoby chorej nie ma większego znaczenia, nie liczą się uczucia partnera ani głębsze relacje międzyludzkie. Jedynym aspektem na jaki zwraca uwaga nimfomanka to zaspokojenie swojej żądzy.
Zwykle kobiety ze zdiagnozowaną nimfomanią moją trudności ze zbudowaniem trwałych relacji. Ich popęd seksualny jest ogromny, przerasta możliwości wielu mężczyzn i doprowadza do tego, że nimfomanka dopuszcza się zdrad, a nawet prostytucji.
Przyczyny nimfomanii
- problemy emocjonalne,
- niska samoocena,
- obawa przed wejściem w poważny związek,
- strach przed miłością,
- potrzeba wolności,
- stres,
- trudne dzieciństwo,
- gwałt,
- wykorzystywanie seksualne.
Objawy nimfomanii
- ciągłe myślenie o seksie,
- seks z wieloma partnerami,
- seks z przypadkowymi osobami,
- ciągła masturbacja,
- częste oglądanie pornografii,
- utrata kontroli nad własnym zachowaniem,
- zaspokojenie cielesne jest najważniejsze,
- szukanie okazji do seksu.
Nimfomanka po odbyciu stosunku seksualnego odczuwa wstyd, ma pretensje do siebie i ogromny żal, że nie potrafi zapanować nad swoim ciałem. Pragnie uwolnić się od nieustannego pożądania, ale abstynencja seksualna powoduje rozdrażnienie, problemy z koncentracją, a nawet depresję.
Leczenie nimfomanii
Leczeniem nimfomanii zajmują się seksuolodzy, którzy również potrafią zdiagnozować to zaburzenie. Pacjentka jest kierowana na terapię psychologiczną oraz leczenie farmakologiczne. Zwykle zaleca się przyjmowanie środków SSRI, neuroleptyków lub leków antyandrogenowych).
Często pomocne okazują się terapie behawioralne, które polegają na zawieraniu głębszych relacji z ludźmi, a także na nauce walki ze stresem. Nimfomanka w związku powinna uczęszczać na spotkania razem z partnerem. Niestety nimfomania jest nieuleczalna, ponieważ istnieją ryzykowne sytuacje, które mogą spowodować nawrót choroby.
