Śmierć żony
Żałoba to trudny czas. Śmierć bliskiej osoby wywołuje nie tylko smutek po utracie kogoś ważnego, ale i ogromny stres. Czas trwania żałoby zależy od tego, kim dla danej osoby był zmarły. Jeśli był kimś z bliskiej rodziny lub małżonkiem, potrzeba wiele czasu, by wrócić do równowagi psychicznej. Utrata partnera ma wpływ na resztę życia. Wielu mężczyzn po śmierci żony nie potrafi odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Większość wdowców to starsi panowie, którzy znaczną część swojego życia spędzili w związku małżeńskim. Jak mają sobie radzić po śmierci żony?
1. Czas trwania żałoby
Nie sposób określić uniwersalnego czasu trwania żałoby. Zwykle potrzeba przynajmniej kilku miesięcy, by uporać się ze śmiercią bliskiej osoby. Aby proces powrotu do normalnego życia i oswajania się ze świadomością straty dokonał się w pełni, należy przejść przez kilka etapów żałoby. Są one niezbędne, by znów prawidłowo funkcjonować. Od szoku i zaprzeczania realności śmierci, przez pozorny spokój i akceptację, bunt, złość, poczucie krzywdy, rozpacz, zgeneralizowany smutek, pustkę, do przemiany, akceptacji śmierci ukochanej, redefinicji własnej sytuacji i powrotu do normalności. U osób, które nie radzą sobie ze swoimi odczuciami, może wystąpić depresja po śmierci partnera. Wówczas konieczne jest leczenie i pomoc psychoterapeutyczna.
Co to jest żałoba? Jest to okres, w którym opłakuje się śmierć bliskiej osoby i uczy się żyć bez niej. Nie jest to proste. Żałobnikami targają silne emocje. Przez pewien czas nie chcą uwierzyć w to, co ich spotkało. Zwykle odczuwają gniew i nie potrafią sobie z tym poradzić. Osoby, które straciły kogoś bliskiego, powinny uświadomić sobie, że te emocje są naturalne i z czasem uda im się wrócić do równowagi. W tym celu niektórzy szukają pomocy specjalistów, co jest dobrym pomysłem.
2. Jak radzić sobie po śmierci żony?
Panowie, których partnerki nie żyją, powinni:
- dbać o siebie,
- właściwie się odżywiać i nie nadużywać alkoholu,
- regularnie ćwiczyć,
- ustalić sobie plan dnia i trzymać się go,
- codziennie wychodzić z domu, nawet jeśli jest to tylko wyjście do sklepu,
- pozwolić sobie na łzy,
- prowadzić dziennik i zapisywać swoje odczucia,
- poszukać grup wsparcia lub pomocy psychologa,
- osobiście przejrzeć rzeczy należące do żony i zdecydować, co z nimi zrobić – jest to niezbędny element żałoby,
- zapanować nad swoim życiem i nie dopuścić do tego, by dzieci przejęły nad nim kontrolę.
Nie należy podejmować pochopnych decyzji. Warto odczekać rok ze sprzedażą domu, przeprowadzką lub dużymi zakupami. Żałoba to wyzwanie nawet dla najtwardszych mężczyzn. Jeżeli śmierć małżonki jest wynikiem długotrwałej choroby, mają czas na to, by oswoić się z jej odejściem. Jednak czasami partnerka umiera nagle, a mężczyzna zostaje sam. Wówczas ważne jest wsparcie bliskich, ale także wewnętrzna siła. Nie oznacza to bynajmniej, że wdowiec ma nie dopuszczać do siebie emocji. Wręcz przeciwnie, trzeba dać upust uczuciom i pozwolić sobie na słabość. Tylko wtedy można znów być w pełni sobą i zacząć funkcjonować normalnie, bez ukochanej kobiety przy boku.