Homofob – skąd niechęć do homoseksualizmu?
Homofob to osoba, która przejawia niechęć lub agresję w stosunku do osób homoseksualnych. Homofobem może być zarówno osoba heteroseksualna jak i osoba homoseksualna.
Homofob – skąd niechęć do homoseksualizmu?
W tym artykule:
Homofob – skąd niechęć do homoseksualizmu
Skąd bierze się niechęć do homoseksualizmu? Czy homoseksualista może być homofobem? To pytania, które pojawiają się nie tylko na internetowych forach, ale także w dyskusji na temat homofobii.
Na pytanie, czy gej może być homofobem, jest jedna odpowiedź: tak. Osoba homoseksualna, gej czy lesbijka, może odczuwać silną niechęć do homoseksualizmu.
Niechęć do homoseksualizmu wynika głównie z otoczenia, w którym dana osoba żyje, przekonań rodziny oraz wychowanie. Silnie mogą zostać przejęte w dzieciństwie i okresie dojrzewania przez osobę homoseksualną, która staje się przez to wyjątkowo nieszczęśliwa. Orientacja seksualna staje się dla tej osoby niezgodna z jego ego, niezgodna z poglądami i narzuconymi "normami".
Czy gej może być homofobem?
Akceptacja homoseksualizmu w różnych kulturach i społeczeństwach jest różna. Większe przyzwolenie ma homoseksualizm kobiecy. Męski homoseksualizm kojarzy się z rozwiązłością seksualną, dużą liczbą partnerów, seksem bez zaangażowania emocjonalnego, a także niezdolności do stworzenia relacji. Kobiecy homoseksualizm tłumaczy się traumą, gwałtem, a także po prostu złymi relacjami z mężczyznami.
Homofob – Gdzie szukać pomocy
Homoseksualista o homofobicznych poglądach zaczyna szukać pomocy u różnego rodzaju specjalistów. Chce zmienić swoją orientację, "wyleczyć" ją. Nie ma jednak takiej możliwości.
Badania mówią, że nie istnieje żadna terapia, która leczyłaby z homoseksualizmu. Nie można przecież leczyć orientacji seksualnej, gdyż nie jest to choroba psychiczna ani zaburzenie.
Homoseksualizm nie powienien podlegać wartościowaniu moralnemu przez terapeutę. Istnieją terapie uczące, jak żyć w niezgodzie ze swoją seksualnością. Są to tzw. "terapie naprawcze", oferowane głównie przez grupy religijne. Nie rozwiązują one jednak problemu osoby homoseksualnej, a jedynie pogarszają sytuację pacjenta i sprawiają, że staje się on homofobem. Zwiększają jego samonienawiść i poczucie grzechu.
Życie niezgodne ze swoją orientacją seksualną może prowadzić do szeregu zaburzeń psychologicznych, takich jak stany depresyjne, myśli samobójcze. Terapia psychologiczna może okazać się więc korzystna dla osoby homoseksualnej – powinna to być jednak terapia ucząca samoakceptacji, zaakceptowania swojej orientacji seksualnej. Akceptacja siebie, razem ze swoją orientacją seksualną, jest warunkiem dojrzałości.
Bardzo ważna jest akceptacja rodziców, którzy często są dla swojego dziecka autorytetem. Nie powinno się wyśmiewać z własnego dziecka i na siłę próbować zmieniać jego orientacji seksualnej. Rodzice mogą uzyskać pomoc w zrozumieniu sytuacji swojego dziecka i nauczyć się akceptować jego wybór.
